Korla Awgust Kocor

thumb|Korla Awgust Kocor

Korla Awgust Kocor (wym. ; niem. ''Karl August Katzer''; ur. 3 grudnia 1822 we wsi Zahor – zm. 19 maja 1904 w Ketlicach k. Lubija) – łużycki kompozytor i działacz narodowy, z zawodu nauczyciel. W dzieciństwie uczył się gry na skrzypcach, fortepianie oraz teorii muzyki. Podczas studiów w seminarium nauczycielskim w Budziszynie został w 1839 uczniem Carla Eduarda Heringa, miejscowego organisty i kompozytora, który był przyjacielem Roberta Schumanna.

W 1842 objął posadę nauczyciela we wsi Stróža, gdzie rozpoczął komponowanie pieśni. W 1844 poznał Handrija Zejlera, łużyckiego poetę i muzyka-amatora zafascynowanego rodzimym folklorem. Współpraca Kocora z Zejlerem przyniosła efekty w postaci oratoriów, stylizowanych na łużyckie obrzędy ludowe. Największym sukcesem Kocora było oratorium „Serbski kwas” (''Łużyckie wesele''). Jest też autorem narodowej opery łużyckiej „Jakub a Kata” (''Jakub i Kasia''), pieśni patriotycznych oraz muzyki instrumentalnej.

W roku 1852 otrzymał nominację na stanowisko kantora w Ketlicach koło Libawy. W 1860 założył serbołużyckie towarzystwo śpiewacze „Lumir”. W 1862 dyrygował fragmentami swoich oratoriów w Dreźnie. W roku 1888 przeszedł na emeryturę i oddał się kompozycji. W latach 1895–97 był prezesem wydziału muzycznego Macierzy Łużyckiej (grnłuż. ''Maćica Serbska''). W 1901 wskutek choroby oczu zmuszony był zaprzestać komponowania. Ostatni swój utwór (''Laetare'' podyktował swojemu przyjacielowi, muzykowi i nauczycielowi, Korli Awgustowi Fiedlerowi). Źródło: Wikipedia