Gyula Krúdy

Gyula Krúdy (ur. 21 października 1878, zm. 12 maja 1933) – węgierski pisarz i publicysta.

Gyula Krúdy urodził się w węgierskiej Nyíregyházie. Jego ojciec był prawnikiem, a matka służącą, zatrudnioną przez arystokratyczną rodzinę Krúdyich. Jego rodzice pobrali się, gdy ich syn był już dojrzały – miał 17 lat.

Jako nastolatek Krúdy publikował artykuły w gazetach i zaczął pisać krótkie opowiadania. Ojciec chciał, by został prawnikiem, Gyula rozpoczął pracę w gazecie, a po paru latach przeniósł się do Budapesztu. Choć wydziedziczony, dzięki wydaniu dwóch zbiorów opowiadań, zdołał utrzymać żonę (również pisarkę) i dzieci. Jego ''Młodość Sindbada'', opublikowana w 1911, okazała się sukcesem, a Krudy wracał do tej postaci wielokrotnie.

Mimo że jego powieści o Budapeszcie były popularne podczas I wojny światowej i rewolucji węgierskiej, z powodu licznych pijatyk, hazardu oraz przygodnych romansów miał problemy finansowe. Wkrótce jego pierwsze małżeństwo rozpadło się. Pod koniec lat 20. i na początku 30. podupadł poważnie na zdrowiu, zaniedbując pracę twórczą.

Po śmierci autora, jego twórczość uległa zapomnieniu. Dopiero w 1940 Sándor Márai wydał książkę ''Sindbad powraca do domu'' (węg. ''Szindbád hazamegy''), literackie sprawozdanie z ostatniego dnia Krúdyego. Sukces powieści przywrócił dzieła Krúdyego pamięci węgierskich czytelników.

W swojej twórczości łączył jawę ze snem, tworząc słodko-gorzki klimat przemijającej epoki. Na gruncie polskim może być porównany z Brunonem Schulzem. Źródło: Wikipedia