Arnold Sommerfeld

Arnold Johannes Wilhelm Sommerfeld (ur. 5 grudnia 1868 w Królewcu, zm. 26 kwietnia 1951 w Monachium) – niemiecki fizyk teoretyk specjalizujący się w fizyce atomowej, profesor Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana (LMU) w Monachium. Laureat prestiżowych nagród fizycznych ustępujących głównie Nagrodzie Nobla jak Medal Maxa Plancka (1931) i Medal Lorentza (1939).

Sommerfeld to jeden z ojców mechaniki kwantowej. Rozwinął półklasyczny model atomu Bohra za pomocą szczególnej teorii względności Einsteina, wprowadzając tak m.in.: * bezwymiarową stałą struktury subtelnej (α), czasem nazywaną od Sommerfelda; * poboczną liczbę kwantową (''ℓ'') opisującą podpowłoki atomów przez różnice w momencie pędu ładunków.

Sommerfeld miał też wkład do fizyki ciała stałego przez rozwinięcie klasycznego modelu Drudego o elementy kwantowe. Zasłynął też jako wybitny dydaktyk – wypromował dziesiątki doktorów, w tym kilku późniejszych noblistów jak Peter Debye, Wolfgang Pauli, Werner Heisenberg i Hans Bethe. Źródło: Wikipedia