Emilian Stanew

Emilian Stanew (ur. 28 lutego 1907 w Tyrnowie, zm. 15 marca 1979 w Sofii) – pisarz bułgarski.

Studiował malarstwo oraz handel i finanse na Uniwersytecie Gospodarki Narodowej i Światowej w Sofii. Zadebiutował w 1933 roku na łamach czasopisma "Literaturen głas". W 1938 roku wydał zbiór opowiadań ''Primamliwi blasyci'' (''Kuszące blaski''), w którym światu mieszczańskiemu przeciwstawił poetyckie piękno przyrody. W większości swoich opowiadań, z dużym talentem, ukazywał dziki, ale i piękny świat przyrody, w którym toczy się ustawiczna walka o byt, znaczona narodzinami i śmiercią. Taka jest tematyka opowiadań: ''Posledna borba'' (''Ostatnia walka'', 1942,), ''Wyłczi noszti'' (''Wilcze noce'', 1943), ''W ticha weczer'' (''W cichy wieczór'', 1947), ''Sled łowa'' (''Po polowaniu'', 1954). Pisze też opowiadania o tematyce miejskiej: ''Dełnici i prazdnici'' (''Dni powszednie i świąteczne'', 1945). Jego teksty zalicza się do realistycznej prozy psychologicznej, bez eksperymentów formalnych.

Twórczość powieściową Stanewa reprezentują: * pięciotomowa epopeja ''Iwan Kondarew'' (''Wojna z aniołem'', 1958-1966) – odnosząca się do antyfaszystowskiego powstania wrześniowego w 1923 roku * ''Legenda za Sibin presławskija knjaz'' (''Legenda o księciu presławskim Sybinie'', 1968) i jej kontynuacja ''Tichik i Nazariusz'' – historyczno-filozoficzna powieść nawiązująca do wydarzeń z XIII wieku * ''Antichrist'' (''Antychryst'', 1970) – powieść historyczna rozgrywająca się w ostatnich latach istnienia drugiego państwa bułgarskiego. * ''Tyrnowskata carica'' (''Tyrnowska królowa'', 1974) – powieść współczesna Źródło: Wikipedia