Stefania Szuchowa

Stefania Szuchowa (ur. 1890 w Warszawie, zm. 1972 tamże) – polska pisarka, autorka słuchowisk dla dzieci i młodzieży.

Studiowała filologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz nauki przyrodnicze na kursach. W okresie okupacji niemieckiej (1939-1945) działała w tajnym nauczaniu. Po wojnie współpracowała z redakcją dziecięcą Polskiego Radia. Debiutowała baśnią ''Tajemnice motyli'' (1920). Potem ukazały się: * ''Opowiadania i wiersze'' (1923) – książka pomocnicza dla nauczyciela * ''Szepty myszek'' (1924) * ''Gospodarstwo Madzi i Jacka'' (1929) * ''Staszek kupuje nowe buty'' (1948) * ''Dzieci zwierząt'' (1950) – antologia * ''Zimowe szczęście'' (1951) * ''O Elżbietce i o jej braciszku'' (1955) * ''Sieć i koszyczek'' (1956) * ''Baśń o Krakusie i wawelskim smoku'' (1957) * ''Mateuszek na zaczarowanej wyspie'' (1958) * ''Za milą trzecią'' (1959) * ''Księżycowe piosenki'' (1960) * ''Przygoda z małpką'' (1960) * ''Marcin i jego miasto'' (1963) * ''Dziwię się światu'' (1966)

Szuchowa współpracowała z wieloma czasopismami dla dzieci i młodzieży, m.in. z ''Płomyczkiem'', ''Iskierkami'', ''Świerszczykiem-Iskierkami'', ''Płomykiem'', londyńską ''Dziatwą'', ''Misiem''. Interesowała się głównie problematyką przyrodniczą. Wspólnie z Hanna Zdzitowiecką wydała ''Wiosenne zagadki'' (1954) i ''Od wiosny do wiosny'' (1955). Uprawiała również krytykę literacką. W 1959 otrzymała Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci.

Pochowana została na cmentarzu ewangelickim (aleja 7, grób 15). thumb|240px|Groby Schuchów na [[Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie|cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie]] Źródło: Wikipedia